Sevgi
Var oluşun en saf ve yansıtan enerjisidir. Bir insanla iletişime geçtiğimizde sevgi enerjisi bir ayna görevi görmeye başlar. Karşımızdaki insanda içsel yansımamızı görürüz. Olumlusu da olumsuzu da hepsi bize ait duygu ve düşüncelerdir. Karşı tarafta kendi duygu ve düşüncelerini bizde görür. Her birimiz kendimizi seyretmeye başlarız. Kah hayran oluruz kah nefret ederiz.
Genelde farkında olmadığımız sevdiğimiz insanda kendimizi gördüğümüzdür. İlişkideki kişiyi eleştirmek yerine kendimizi değiştirelim. Biz değişince yansımamızda değişecek. Karşımıza çıkan insanları kendimizi arındırmak için yaşamın bize sunduğu bir armağan olarak görelim. Sadece görmekle kalmayalım elbette. Gördüklerimizi dönüştürmek için niyete girip kendimizin farkında olalım. Dinler yoluyla bizlere iletilen tövbe etmek, aslında yaptığın davranışı fark et ve onu tekrar yapmamak için kendinin farkında ol anlamını içermektedir. Yaratan’ın bizim tövbemize ihtiyacı yoktur. Tövbeyi kendimiz ve üzülmesine sebep olduğumuz insan için yaparız. İnsanlığımızı onurlandırmak için tövbe ederiz.
Yaz ayını yaşamın gençlik ve olgunluk arasındaki dönemi sayarsak; olgunluk dönemi olan sonbahar için, kendimize ruhsal yükselişimizi hızlandıracak bir hediye verelim. Çevremizde olan tüm insanlarda kendimize bakalım ve beğenmediğimiz her özelliğimizi dönüştürerek kendimizden özgürleşelim.
Bize var oluş tarafından verilmiş olan sevgi aynasını armağan olarak yaşamımızda kullanalım.
Yasemin Derya Metin