Evrensel Kitabımız Ol’an Kur’anı Kerim Bakara suresi 123′ üncü ayeti der ki;
Kimsenin kimse adına bir şey ödeyemeceği, hiç kimseden fidye alınmayacağı, kimseye şefaatin fayda sağlamayacağı ve kimsenin yardım göremeyeceği günden sakının!
Sevgili Burak Özdemir’in Levh-i Mahfuz Kitabı Sayfa 774
RAB: tek Öğretendir, Tekamül ettirendir.(Sadece mürşidinden vazgeçenlerin Öğretmenidir.) Affetmeyle ilgili sürekli kafama takılan sorunun cevabını bu güzel kitapta buldum. Hepimize katkı olacağını düşündüğüm için yazmayı kendime bir borç bildim. Affetme (Levh-i Mahfuz kitabından)
Sayfa 785 Sen kişiyi affetsende o kişinin yaptığı bedel gerektiren bir davranışsa bu bedel ondan tahsil edilecektir. İlahi Adalet, mağdur Ol’an kişinin şikayetçi Ol’masına ihtiyaç duymaz. Ben onu affettim demek 3. kişilere İlahi beraat getirmez. Kozmozun sistematiğinde “özür yoktur”. Kişi yanlışı işlediğinde bedel bumerangını fırlatmış Ol’ur ve hiç bir özrü bu durumu değiştirmez. Yeni olumlu davranışlarla ödenecek bedel ortadan kaldırılabilir ya da azaltılabilir. Kişilerin affedilip, affedilmeyeceğine sen değil Merkezi TANRI karar verir. (Senin onu affetmendeki amaç mağduriyetini daha fazla hatırında taşımamaktır.)
Yanlış uygulanan “affetme” çalışması spiritüel olmayan kişiler tarafından daha çok mağdur edilme sürecini beraberinde getirir. Örnek: Bir kişinin senin kişiliğini hedef alan aşağılayıcı bir davranışını ona bildirerek affetmen senin “ÖZSAYGINI” azaltabilecektir. Ya da sen onu affettiğini söylemen bile bunu açık eden davranışlarınla ondan gelebilecek yeni mağduriyetlere açık kapı bırakabilirsin. Bu hiç onurlu bir davranış Ol’maz diyor. Yüce Tanrı’mız. (Bak: Bakara suresi 123. ayet)
Sevgide Işıkta Kalın
Teşekkürlerimizle